Dünya (ve dolayısıyla bölgemiz) bir değişim-dönüşüm sürecinden geçmektedir. Bu da bazı alanlarda kaosa neden olmaktadır. Böyle bir dönemde kendimize sorabileceğimiz en önemli soru şudur: Yaralı bir dünyada mı yaşayacağız, yoksa onu iyileştirme gücüne sahip olduğumuzu bilerek geleceğe sahip mi çıkacağız?

Bunun için önümüze çıkan zorluklara göğüs germek için dönüşmeliyiz. Zihnimizi ve ruhumuzu yenilemeliyiz! 

Çıktığımız yaşam yolculuğunda yolda olmak ve yolda kalmak için düşüncelerimiz dünyanın sınırlamalarından bilincin sınırsızlığına ve korkuyla hizalanmadan sevgiyle kucaklamaya geçmelidir.

Bu önemli dönüşümü herkes kendi alanında yapabildiği zaman dünya kaostan dinginliğe kavuşacaktır. İşte o zaman hepimiz yaşamın hazzına ve insani kardeşliğin güzelliğini daha iyi yaşayabiliriz.

Unutmayalım ki, insanlık bütün hesapları aşabildiği ölçüde, insanın almaktan ziyade vermeyi göze alabildiği veya vermeyi sürdürmeye değer bulabildiği ölçüde mümkün olan bir şeydir. Öbür türlüsü sadece pazarlık, değiş-tokuş ve alış-veriştir. İlişki içinde olduğumuz insandan bir şey beklemek yerine ona destek olmak, onu anlamaya ve ona açık olmaya çalışmak insanlığın adabındandır, büyük erdeminden ve ahlakındandır. 

Bilmeliyiz ki, yaşam yolculuğunda hep birlikte bir meçhule doğru ilerliyoruz.  Bu yolculukta ilim sahibi insanlar olarak yol arkadaşımızın tuhaf işlerine itiraz edip yargılayıp, harcamak yerine, anlamaya ve akıl erdirmeye çalışmak gerekir. Düzeltme maksadıyla o yanlışlıkları bilgelikle dile getirmek,   insani erdem ve ahlakın bir gereğidir.

5. Yüzyılda yaşayan Süryani düşünür ve yazarlarından Malfono Mor Narsay’ın anlamlı bir sözüyle yazıyı noktalamak isabetli olur: Diyor ki; ‘‘Değişim her şeyi değişime zorlar ve o değiştikten sonra değişmez bir hal alır.’’ 

Yusuf Beğtaş