Ruh, çok köşeli, maddesi sevgi olan kristale benzetilir. Bu kristalin üzeri "ego, ben" denilen bir çamurla kaplıdır. Yaşam, bu kristali çamurlardan temizleyerek, yüzeylerini yani özü parlatmak demektir. Bu parlatma olmadıkça, yüksek yaşam enerjisi olan sevgi aktifleşmiyor, gelişmiyor. 

Manevi benliklerini keşfedebilenler, çamurları temizleyerek özü parlatmayı başaranlar, olgun insanlardır. Ve "var olmakla" benliklerini bulurlar.

Manevi benliklerini keşfedemeyenler, egosal çamurları temizlemeyi başaramayanlardır. Bunlar yetişkin olsa da, gelişmemiş küçük insanlardır. Ve kimliklerini sahip olmakla, yaranmakla bulurlar.

Malfono Yusuf Beğtaş

Not:  2004'de Mor Gabriel'de hastalanmış ve yatağa düşmüştüm. O dinlenme esnasında yazmıştım!